یکی از جملاتی که گوشم خیلی بهش عادت کرده اینه که ای کاش یکی بود از همون اول کودکی، از همون اول جوانی دستم رو می گرفت. میگه: حاج آقا دیگه طاقتم تموم شده. دیگه بریدم. تا خرخره تو گناه فرو رفتم. ولی نمیدونم چیکار کنم؟ اصلا نمی دونم یهو چی شد، به خودم اومدم دیدم جوونیم رفت! یهو ازدواج کردم، یهو طلاق گرفتم! الآن یه بچه دارم که روی دستم مونده و نمی دونم کجاست؟
یا که عزیز دیگه ای اومده بود پیشم و می گفت: اولش از سیگار شروع شد. نمی خواستم بکشم ولی گفتم یه نخش اشکال نداره. الآن روزی یه باکس هم کفایتم نمی کنه. حاج آقا دیگه از هر چی کثافته خسته شدم. میگه شاید باورت نشه ولی اینقدر دوست دارم بیام مسجد یه نماز آروم، فقط به خاطر خدا بخونم ولی اصلا نمی تونم. رفیقام نمی ذارن، خجالت می کشم. تو رو به خدا قسمت میدم بگو باید چیکار کنم؟ دیگه در مونده شدم.
ببین رفیق خداوند تو قرآن (سوره حدید آیه 16)می فرماید: «ألم یإنِ للذین آمنوا أن تخشعَ قلوبُهم لذکرِ الله» آیا هنوز وقتش نرسیده که دلت رو بسپری دست خدا؟ اگه واقعاً خسته شدی اول راهش اینه که فقط خودت بخوای. تا خودت نخوای هیچ کس دیگه نمی تونه کمکت کنه. اینو بگم هیچ کس دلش به حال من و تو نمی سوزه پس اگه دلت به حال خودت می سوزه یه بار دیگه بلند شو. اگه دست روی دست بذاری و با خودت بگی ولش کن بابا حاج آقا برا خودش یه چیزی می گه. مطمئن باش مثل خیلیهای دیگه آخر عمری پشیمون میشی. هنوز هم دیر نشده. حیف جوونیت نیست؟
میدونم دلت برا خدا تنگ شده . . .
